Met een leeftijdsverschil van zeven jaar is Britt de jongste van de twee. Grote zus Sjuul startte haar loopbaan in de zorg dan ook een paar jaar eerder. Na een opleiding SPW volgde Sjuul de opleiding Verzorgende IG. In 2015 startte ze als Verzorgende IG op Porta Silva bij De Zorggroep. “Ik weet nog dat Sjuul thuis altijd erg enthousiast vertelde over haar werk”, zegt Britt. “Hoe vaker ik erover hoorde, hoe meer mijn interesse werd aangewakkerd. Ik stond destijds als verkoopster in de winkel en vond vooral het sociale aspect daarvan leuk. Op een gegeven moment dacht ik: wat is er nu socialer dan de zorg?” Het bloed kruipt waar het niet gaan kan: in 2018 begon Britt als BOL-stagiair op Bosdaël en vanaf 2019 ging zij daar verder als BBL-leerling. Inmiddels komt ze als Verzorgende IG bij zelfstandig wonende cliënten thuis over de vloer. Ook heeft zij de rol van Coördinator Zorg en Diensten (Cozodi), wat inhoudt dat zij voor cliënten en hun naasten het eerste aanspreekpunt is.

Sparren met elkaar
Sjuul en Britt groeiden op in Reuver, vlakbij Bosdaël. Britt woont nu in Beesel, Sjuul is inmiddels neergestreken in Lottum. Of Sjuul niet liever in het noorden van Limburg zou willen werken? Daar is ze duidelijk over: “Ik werk hier zo graag dat de afstand geen rol speelt.” Ook Britt vindt het erg fijn om er te werken: “Je hebt hier een brasserie, een kapper, een pleintje, een school en natuur voor de deur. De mensen kunnen alle kanten op hier, het is er levendig.” De zussen werken hemelsbreed niet ver van elkaar, maar omdat ze beide deel uitmaken van een ander team komen ze elkaar tijdens het werk niet vaak tegen. Sjuul: “Soms krijgen we elkaar wel eens aan de telefoon, dat is natuurlijk grappig. Verder houden we werk en privé bewust een beetje gescheiden. We doen ook echt ieder ons eigen ding, maar af en toe is het wel fijn om met elkaar te kunnen sparren. Je begrijpt allebei goed waar je het over hebt.”

Dankbaarheid
Sjuul en Britt hebben duidelijk hun roeping gevonden in de zorg. Dat is overigens niet zo vreemd, als je bedenkt dat ze uit een echte zorg-familie komen: meerdere ooms en tantes werken in de zorg en hun moeder werkt in de facilitaire zorg en ondersteuning. Wat maakt dat ze zich zo aangetrokken voelen tot dit vak? “In ons werk kun je echt iets betekenen voor mensen”, zegt Sjuul. “Hen helpen en hun dankbaarheid voor wat wij doen vind ik het allermooiste. Mensen zeggen wel eens tegen me: ik kan zien dat jij dit werk héél graag doet. Daar doe je het toch voor?” Britt is het helemaal eens met
haar zus. “Op sommige dagen ben je het enige gezicht dat mensen zien op een hele dag. Dan voelt het fijn om er voor hen te kunnen zijn.”

Loslaten
Om te kunnen inspelen op toekomstige uitdagingen binnen de zorg, is De Zorggroep bezig om het werk op andere manieren te organiseren. Door de inzet van ondersteuners en vrijwilligers bijvoorbeeld, maar ook door de zorg waar mogelijk digitaal te organiseren. Hoe kijken de zussen aan tegen deze veranderingen? “Het is een landelijke ontwikkeling dat de persoonlijke zorg meer wordt afgeschaald. Zo wordt in de thuiszorg al gewerkt met zorgrobot Tessa en de automatische medicijndispenser Medido. Daarnaast worden we nu in ons werk ondersteund door zorg- en leefondersteuners. Zij nemen allerlei taken rondom de zorg over, zoals bedden opmaken, voorraden bijvullen, met bewoners mee naar activiteiten gaan en ondersteunen waar nodig. Hierdoor houden wij meer ruimte over om bezig te zijn met de werkzaamheden die wel echt een zorgachtergrond vergen. Af en toe is het nog wel wennen; het voelt vreemd om je werk niet ‘af te maken’ en het over te laten aan een ander. Maar we begrijpen waarom het nodig is. Het is ook een kwestie van loslaten.”

Vrijwilligers
Waar Sjuul en Britt zelf heel dankbaar voor zijn, is de inzet van vrijwilligers. “Er zijn hier heel veel vrijwilligers actief”, vertelt Sjuul. “Ze helpen bij het ontbijt maken en doen leuke dingen met de bewoners, zoals knutselen en wandelen. Ook krijgen we veel ondersteuning vanuit PSW. Zij helpen ons bijvoorbeeld met het ophalen van bestellingen. Soms blijven mensen als vrijwilliger verbonden nadat hun partner is overleden. Zo maakt de echtgenoot van een inmiddels overleden bewoonster hier nog altijd muziek voor de bewoners. Dankzij de inzet van alle vrijwilligers kunnen hier echt activiteiten plaatsvinden. Dat is ontzettend waardevol.”