Marlon ‘emigreerde’ voor de liefde van Den Haag naar Limburg, vond een baan bij De Zorggroep (zelfs eerder dan een huis) en bleef zichzelf sindsdien steeds ontwikkelen. Hier begon hij als helpende, startte daarna de opleiding tot verzorgende IG en heeft nu zijn diploma als verpleegkundige behaald. Als hij iets wil, dan gaat hij ervoor. Zoveel is duidelijk. En daar zijn z’n collega’s maar wat blij mee, want voor hen is hij de evenwichtige persoon die ieder team nodig heeft.

Nieuwe hybride leerwerkplek
Toen hij de opleiding tot verzorgende IG via De Zorggroep zo goed als afgerond had, keek Marlon alweer uit naar het volgende. “Ik was erg zoekende, wilde nog meer verdieping. Een collega vroeg aan me of verpleegkunde wat voor me kon zijn. Dat bleef hangen. Ik ontdekte dat De Zorggroep een nieuwe locatie ging openen als hybride leerwerkplek en daar kon ik de verpleegkunde-opleiding on the job volgen. Dat leek me wel wat, zo’n hele nieuwe plek. Het is een woning voor jonge mensen met dementie, waarin leerlingen en ervaren werkbegeleiders samen zorg verlenen. Voor mij een dubbele uitdaging, want deze doelgroep was voor mij nieuw en ik moest ook mijn plek in dit andere team vinden. Dat laatste was een wat hectisch proces door de opstartfase, toch is het zeker gelukt.”

Samen het leven opnieuw vormgeven
De bewoners op deze locatie hebben vaak kinderen in de leeftijd van Marlon, dat maakt het werk soms confronterend. Daarbij zijn mensen lichamelijk nog jong en zijn de dingen die zij graag doen vaak actiever van aard dan bij oudere mensen met dementie. “Voordat mensen verhuizen, staan zij midden in het leven. Dat willen we zo lang mogelijk vasthouden. Door hen te betrekken bij dagelijkse taken, bijvoorbeeld. Even naar de winkel, samen boodschappen doen. De gewone dingen, eigenlijk. We proberen met allerlei zorgprofessionals in beeld te brengen hoe iemand in het leven stond en op welke manier zij daar zo zelfstandig mogelijk een vervolg aan kunnen geven. Daarin heb ik ook de ruimte om creatief te denken, bijvoorbeeld door innovaties als de heupairbag mee te nemen in het zorgplan.”

Deel van de groep
“Ik vind het belangrijk dat iemand zich thuis voelt, ondanks dat diegene niet thuis is. Als me dat lukt, geeft het zoveel voldoening. Dat maakt dit werk voor mij het mooiste wat er is. Soms reageren mensen verbaasd als ik vertel wat ik doe: ‘Wat heftig, wat goed dat je dat kan’. Maar voor mij voelt het zo vanzelfsprekend dat ik deel uitmaak van deze groep mensen. Ik zie het als mijn taak om het voor hen en hun families zo aangenaam mogelijk maak. Dat zit in mijn persoonlijkheid en ik heb het tijdens mijn loopbaan steeds verder ontwikkeld.”

Sterk teamgevoel
Ook voor collega’s neemt Marlon de tijd, nog net wat meer als moeilijk te begrijpen gedrag of rouw het werk overschaduwen. “We zijn erg betrokken, maar weten dat het belangrijk is om tegelijk professionele afstand te houden. Wat niet wil zeggen dat sommige periodes alsnog heftig zijn. Dan houd ik altijd in de gaten of collega’s er niet mee blijven rondlopen. Daarin vraag ik soms wel wat teveel van mezelf, daar zit mijn leerproces. Gelukkig is er een fijne open sfeer waarin we dit alles kunnen bespreken. En staat er altijd professionele hulp klaar bij intervisies.”